KNF

KNF

Zamieszczenie na Liście ostrzeżeń publicznych KNF wpisu dotyczącego Idea Banku SA jest wynikiem realizacji przez KNF obowiązku wynikającego z art. 6b ust. 1 ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym. Stosownie do treści tego przepisu KNF jest zobligowana do każdorazowego podawania do publicznej wiadomości informacji o złożeniu zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa określonego m.in. w art. 178 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.
Należy wskazać, że zawiadomienia składane przez KNF mogą dotyczyć także fragmentu działalności prowadzonej przez dany podmiot, co nie wpływa na ocenę legalności działalności podmiotu prowadzonej w pozostałych obszarach.

KNF informuje, że podstawą wpisania Idea Banku SA na listę ostrzeżeń publicznych KNF są ustalenia dotyczące czynności wykonywanych przez Bank w latach 2016 – 2018 w zakresie aktywności na rynku kapitałowym bez posiadania odpowiednich zezwoleń KNF. Odnosi się to do procesu oferowania instrumentów finansowych – w okresie co najmniej od sierpnia 2016 r. do października 2017 r. oraz doradztwa  inwestycyjnego – w okresie co najmniej od września 2016 r. do marca 2018 r. Oznacza to, że podejrzenie naruszenia przez Bank normy karnoprawnej wynikającej z art. 178 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi leży poza działalnością bankową i w szczególności nie jest w żadnym zakresie związane ani z przyjmowaniem depozytów, ani z udzielaniem kredytów. Działalność bankowa Idea Banku SA nie jest objęta zawiadomieniem do organów ścigania i pozostaje poddana standardowemu, bieżącemu nadzorowi KNF. Idea Bank SA reguluje swoje zobowiązania wobec klientów oraz wypełnia obowiązki ustawowe wobec organu nadzoru.

Komunikat KNF z dnia 1 grudnia 2020 roku w sprawie Idea Banku S.A.:
Komisja uznała, że skala i charakter naruszeń, jakich dopuścił się Bank, jest znacząca.
Na negatywne postrzeganie Banku w tym przypadku ma także całokształt okoliczności
towarzyszących dopuszczeniu się naruszeń, w tym zwłaszcza dążenie do maksymalizacji zysku
Banku kosztem ignorowania dobra klientów Banku. Klienci Banku za jego pośrednictwem
zainwestowali prawie 900 mln złotych (w tym ok. 731 mln zł w obligacje GetBack SA). Inwestycje
te często były dokonywane przez klientów pod presją czasu, a także wykorzystywano w trakcie ich
dokonywania różnorodne techniki sprzedażowe. Dla realizacji zamierzonego celu dochodziło do
nadużycia zaufania budowanego przez pracowników Banku w trakcie współpracy z klientami.
Dowodem na to jest znacząca liczba reklamacji zgłoszonych do Banku przez jego klientów na kwotę
ponad 460 mln zł. Komisja wskazuje również, że oferty nabycia obligacji były skierowane do ponad
1200 klientów w wieku powyżej 65 r., a ponad 60% zainwestowanych w obligacje środków
pochodziła z lokat (które objęte są systemem gwarantowania depozytów do wysokości określonej
w przepisach prawa), ponieważ klientom, którym oferowano ww. produkty, przedstawiano
jednocześnie możliwość zerwania lokaty bez utraty odsetek. Jest to działanie szczególnie
nieakceptowalne, jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że takich praktyk dopuszczała się instytucja
rynku finansowego, będąca instytucją zaufania publicznego.
Wskazane nieprawidłowości skutkowały osiągnięciem przez Bank korzyści w wysokości ponad
65 mln zł. Uzasadniałoby to wymierzenie kary przez KNF w wysokości zbliżonej do górnej granicy
ustawowego zagrożenia, tj. 44 839 400 zł. Komisja nie mogła jednak wymierzyć kary pieniężnej
w wysokości zbliżonej do kary maksymalnej z uwagi na trudną sytuację finansową Banku, a także
cele nadzoru, o których mowa w art. 2 ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym (zapewnienie
stabilności rynku finansowego, jego bezpieczeństwa oraz zabezpieczenie interesów jego
uczestników). Dodatkowo KNF miała na względzie cele nadzoru określone w art. 133 ust. 1 ustawy
Prawo bankowe w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa środków pieniężnych gromadzonych
na rachunkach bankowych.
Decyzje organów państwowych: